Zaraza ogniowa jest chorobą wywoływana przez bakterię Erwinia amylovora. Bakteria ta poraża wiele rodzajów roślin, w tym m.in: Amelanchier spp, Chaenomeles spp, Crataegus spp, Cydonia spp, Eriobotrya spp, Malus spp, Mespilus spp, Pyracantha spp, Pyrus spp, Sorbus spp. Objawami porażenia są brązowienie i stopniowe czernienie porażonych części roślin, pastorałowate wygięcia pędów, a także w warunkach podwyższonej wilgotności – wycieki.
Erwinia amylovora jest agrofagiem kwarantannowym tylko dla specjalnie wydzielonych w Unii obszarów dla tzw. stref chronionych. W związku z tym,przemieszczanie roślin, które są żywicielami bakterii Erwinia amylovorado stref chronionych, z terytoriów nie będących taką strefą (np. Polski) jest dopuszczone tylko z tzw. stref buforowych, zatwierdzonych przez właściwy ds. zdrowia roślin urząd państwa członkowskiego UE (w Polsce będzie to PIORiN). Rośliny żywicielskie, dla których zostały ustalone wymagania szczególne muszą być zaopatrzone w odpowiedni paszport roślin dla strefy chronionej, który będzie poświadczeniem, że te dodatkowe wymagania zostały spełnione. Paszport roślin dla strefy chronionej musi być zgodny z wzorem dostępnym w Rozporządzeniu Wykonawczym Komisji (UE) 2017/2313: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2017/2313/oj.
Strefa chroniona to terytorium całego państwa członkowskiego UE lub jego wydzielony obszar, na którym agrofag nie występuje lub występuje w bardzo małym nasileniu. Celem tworzenia tych stref jest ochrona przed przedostaniem i zadomowieniem się danego agrofaga na obszarze, gdzie on nie występuje lub jeśli występuje, to w niewielkim stopniu i możliwa jest jego eliminacja. Państwa członkowskie, na terenie których zlokalizowane są strefy chronione ze względu na bakterię E.amylovora, to: Estonia, Hiszpania, Francja, Finlandia, Irlandia, Łotwa, Litwa, Słowacja, Słowenia, Włochy.
Strefy buforowe są tworzone na terenie państw członkowskich, w których całkowite pozbycie się agrofaga (w tym przypadku Polska) nie jest możliwe. Celem ich funkcjonowania jest umożliwienie przemieszczania roślin żywicielskich bakterii do stref chronionych i w ich obrębie. Strefa buforowa obejmuje powierzchnię nie mniejszą niż 50 km², np. teren szkółki i otaczający ją pas o szerokości co najmniej 500 m. Dokładne wytyczne w sprawie wyznaczenia strefy buforowej można uzyskać w jednostkach Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
