W Rosji, o jagodzie kamczackiej pierwszy raz wspomniano w książce Stepana Krasheninnikova wydanej w 1756 roku. Była to książka pt.  „Opis ziemi Kamczatki”. Po 1957 roku, w byłym stalinowskim łagrze w Bakczarze, w Okręgu Tomskim, rozpoczęto selekcję (1964). Później selekcję podejmowano w Barnaul (Ałtaj), na  Uralu i w Leningradzie (Sankt Petersburg). Do dzisiaj w Rosji zarejestrowano ponad 100 odmian. Niektóre z nich są bardzo dobrze znane i doceniane. Jagoda kamczacka (w Rosji zwana „Жимолость”) jest nazywana narodową jagodą Rosji. Do dziś Rosjanie zbierają jagodę kamczacką ze stanowisk naturalnych   w Chabarowskim Kraju, Primorskim Kraju, w rejonie Władywostoku i na Kamczatce. W obecnych czasach, w Rosji jagoda kamczacka stała się popularna i jest na nią duże zapotrzebowanie. Pieriestrojka dużo zmieniała w świecie jagody kamczackiej.

W Japonii od XVII wieku jagoda kamczacka była dobrze znana i doceniana w tradycyjnej medycynie. W latach 70. XX wieku program hodowlany rozpoczęto na wyspie Hokaido, bazował on na lokalnym podgatunku Lonicera kamtschatica ssp. emphyllocalyx.

Kana​da – wiodący program hodowlany prowadzony jest przez dr Boba Borsa na Uniwersytecie Stanowym  Saskatchewan w Saskatoon. Pierwsze 4 odmiany uprawne zarejestrowano w 1997 roku, później dużo nowości pojawiło się na rynku jako odmiany hodowli Boba Borsa. Między innymi takie bestsellery jak ’Aurora’, ’Honeybee’ i ostatnio zarejestrowane ’Boreal Beauty’, ’Boreal Blizzard’ albo ’Boreal Beast’. Ostatnie 3 odmiany są zgłoszone przez Plantin w CPVO do ochrony prawnej na terenie Unii Europejskiej.Obecnie kanadyjskie odmiany zdają się pełnić najważniejszą rolę w komercyjnej uprawie jagody kamczackiej. Są bardzo plenne, silne i odporne na choroby oraz poparzenia słoneczne. Niektóre z nich nadają się do zbioru mechanicznego i mają długi okres przechowywania.

USA, hodowla jest ciągle prowadzona przez dr Maxine Thompson. Jej program hodowlany jest skierowany na japońskie formy Lonicera. Niektóre odmiany, które są rezultatem programu hodowlanego dr Thompson są opatentowane, jednakże ich komercyjne właściwości nie są jeszcze znane.

Za czasów Związku Radzieckiego dostęp do wartościowych rosyjskich odmian był bardzo ograniczony. Międzynarodowa wymiana materiału hodowlanego była prawie niemożliwa.

Pod koniec lat 80. XX wieku zachodni hodowcy mogli rozpocząć programy hodowlane, mogli wprowadzić „świeżą krew” do swoich krzyżówek. Na rynku pojawiły się nowe, bardzo interesujące komercyjne odmiany.

Dzięki szybkiej wymianie informacji – zasługa Internetu – nowe kontakty i wymiana informacji stały się łatwiejsze, tańsze, szybsze i dostępne dla wszystkich. Miało to ogromny wpływ na szybki i udany marketing.

Dostępne stały się nowoczesne, efektywne i niezawodne metody rozmnażania. Zaistniały jako powszechna praktyka w ogrodnictwie.

Od setek lat jagoda kamczacka wykorzystywana jest w tradycyjnej medycynie i jako pożywienie. Ostatnie badania w pełni potwierdzają zdrowotne walory jagody kamczackiej i produktów pochodzących z jej przetworzenia.

Jakie są zalety owoców jagody kamczackiej – haskapa?

Fitochemikalia są organicznymi metabolitami wtórnymi roślin, które posiadają działanie ochronne, bądź lecznicze lub pomagają zapobiegać chorobom pozytywnie wpływając na ludzkie zdrowie.

Przeciwutleniacze (antyoksydanty), jak polifenole z należącymi do nich antocyjanami uznawane są za metabolity odpowiedzialne za kontrolę poziomu wolnych rodników. Wolne rodniki są uznawane za odpowiedzialne za niektóre chroniczne choroby, zmiany związane ze starzeniem i niektóre nowotwory. Jest wiele metod przedstawiania poziomu antyoksydantów w produktach roślinnych jak ORAC (zdolność pochłaniania reaktywnych form tlenu), DPPH, TEAC i kilka innych, wszystkie odnoszą się do warunków in vitro. Z tego to powodu nie wszyscy naukowcy potwierdzają bezpośrednią korelację między wynikami uzyskanymi in vitro a rezultatami obserwacji in vivo. Niemniej jednak, wartość ORAC jest często używana dla zobrazowania antyoksydacyjnych zdolności produktów roślinnych.

Jest to długowieczna roślina, na stanowiskach naturalnych żyje nawet 70 lat, należy do rodziny Caprifoliaceae – Przewiertniowate. Rodzaj Lonicera obejmuje ponad 180 gatunków, wśród nich jest prawie 20 gatunków, podgatunków i odmian o jadalnych owocach.  Odegrały one szczególną rolę w programach hodowlanych i selekcji. Systematyka jest niejednoznaczna i zależy od ujęcia i autora. Odmiany o znaczeniu gospodarczym to wyłącznie złożone mieszańce.

Roślina – mocny krzew, może osiągnąć nawet 3 m wysokości i podobną średnicę. Pędy elastyczne do sztywnych. Odmiany o znaczeniu komercyjnym są mniejsze, dorosłe krzewy dorastają do 2 m wysokości i takiej samej średnicy.   Liście opadają na zimę, młode są omszone, później gładkie, eliptyczne lub szeroko eliptyczne, zazwyczaj ostro zakończone, naprzeciwległe, nawet do 10 cm długości.

Kwiaty – obupłciowe, kremowo-żółte, nie rzucające się w oczy, wymagają zapylenia krzyżowego, z dwoma połączonymi zalążniami, zapylane przez owady. Zebrane w kwiatostany na 1-rocznych pędach, owoce dojrzewają co najmniej 70 dni po zapyleniu.

Owoce – jagody – w kształcie okrągłe do owalnych, czasami bardzo wydłużone, mogą osiągnąć masę do 5 g i długość do 5 cm, skórka ciemno fioletowa do prawie czarnej, pokryta jasną warstwą woskową. Twardość owocu bardzo dobra do ledwo akceptowalnej. W pełni dojrzałe owoce stają się miękkie i kurczą się (rośnie koncentracja cukru). Najlepsze odmiany deserowe mają owoce twarde, duże i smaczne, nadają się raczej do zbioru ręcznego. Jak dotąd delikatny zbiór mechaniczny nie jest jeszcze dostępny. Jednakże istnieje kilka obiecujących rozwiązań.

Od ponad 10 lat obserwujemy ponad 60 odmian jagody, i stare „historyczne” odmiany i najnowsze.Jedynie mniej niż 10 uważamy za cenne. Odmiany te dobrze rosną w Europie Środkowej, owocują regularnie, obficie, mogą zostać uznane za odmiany komercyjne i będą grały istotną rolę w przyszłym komercyjnym wykorzystaniu jagody kamczackiej.

Wymienione odmiany dobrze sprawdzają się w naszym klimacie.