Brązowa plamistość gruszy (brown spot on pear)
Sprawca: grzyb Stemphylium vesicarium (anamorfa)
W 1975 roku we włoskich sadach w regionie Emilia-Romania zidentyfikowano sprawcę charakterystycznych nekroz na liściach i owocach gruszy. Po raz pierwszy potwierdzono możliwość infekowania nadziemnych części gruszy przez grzyba Stemphylium vesicarium. W kolejnych latach choroba określana mianem brązowej plamistości gruszy pojawiała się w innych krajach europejskich m.in. w Hiszpanii, Francji, Portugalii, Belgii, Holandii aż dotarła do Polski.
W 2020 roku w Instytucie Ogrodnictwa-PIB w Skierniewicach potwierdzono występowanie grzyba Stemphylium vesicarium na porażonych owocach gruszy odm. Faworytka. Kolejne ognisko choroby wystąpiło w sadzie gruszowym odm. Konferencja w centralnej Polsce.
W cyklu rozwojowym sprawcy brązowej plamistości gruszy wyróżniamy dwa stadia:
– stadium płciowe (teleomorfa) nazwane Pleospora allii, w którym grzyb rozwija się saprofitycznie od jesieni do wiosny na martwej materii organicznej wytwarzając w procesie płciowym zarodniki workowe w owocnikach (widoczne na załączonym zdjęciu)
– stadium bezpłciowe (anamorfa) nazwane Stemphylium vesicarium, w którym grzyb rozwija się pasożytniczo od wiosny do jesieni na żywej tkance roślinnej wytwarzając w procesie bezpłciowym zarodniki konidialne
Grzyb Stemphylium vesicarium może infekować wiele różnych gatunków roślin uprawnych np. cebulę, czosnek, soję, szparagi, mango, lucernę. Badania dowiodły, że izolaty tego grzyba pobrane z porażonej cebuli oraz szparagów nie były patogeniczne dla tkanek gruszy, natomiast izolaty pobrane z sadów gruszowych (z liści czy zamierających chwastów) był zdolne do ich infekowania.
Powstawanie nowych sadów gruszowych w Polsce może w niedługim czasie przyczynić się do rozprzestrzeniania się tej choroby do miejsc, w których jeszcze nie występowała. Należy uważnie śledzić każde doniesienia o możliwych sposobach ochrony z wykorzystaniem metod integrowanych. W krajach, w których ta choroba występuje powszechnie np. we Włoszech sadownicy korzystają z modeli symulujących rozwój grzyba Stemphylium vesicarium aby wykonywać zabiegi w odpowiednim momencie.
Źródło: SYMBIOZ
