Każde gospodarstwo rolne powinno, choć raz na kilka lat, wykonać badanie chemiczne gleb ze swoich pól uprawnych. Analizy gleby przeprowadza się w celu oceny jej zasobności w składniki odżywcze (makro- i mikroelementy), określenia odczynu (pH), zawartości próchnicy oraz zasolenia. Pozwala to na optymalizację nawożenia, dostosowanie go do potrzeb konkretnych upraw, a także na obniżenie kosztów produkcji i ochronę środowiska. Badania pomagają również śledzić zmiany zachodzące w glebie oraz zapobiegać jej degradacji.
Jak przygotować się do prawidłowego pobrania próbek gleby do analizy?
Przed przystąpieniem do pobierania próbek należy sporządzić obrys lub dokładny szkic powierzchni użytków rolnych, z których mają być pobrane próbki do badań. Próbka końcowa powinna reprezentować obszar użytku rolnego o zbliżonych warunkach przyrodniczych (typ, rodzaj i gatunek gleby, ukształtowanie terenu) oraz agrotechnicznych (przedplon, uprawa, nawożenie). Powierzchnia użytku rolnego, z którego zostanie pobrana jedna próbka glebowa, nie może przekraczać 4 ha.
Próbki należy przygotować oddzielnie dla każdej uprawy i oznaczyć je oddzielnymi numerami, zgodnymi z numeracją działek ewidencyjnych. Aby sporządzić próbkę końcową, należy pobrać do 20 próbek pierwotnych z gleb ornych mineralnych, a z powierzchni gleb organicznych oraz trwałych użytków zielonych – do 40 próbek pierwotnych. Próbka końcowa nie może być mniejsza niż 0,5 kg.
Próbki pobiera się laską glebową lub innym odpowiednim przyrządem z wierzchniej warstwy gleby (0-20 cm), wykonując kolejno następujące czynności:
-
w miejscu pobierania próbki, glebę świeżo zaoraną należy przydeptać,
-
ustawić laskę pionowo do powierzchni gleby,
-
wcisnąć laskę do oporu (do wysokości poprzeczki ograniczającej),
-
wykonać pełny obrót i wyjąć laskę,
-
zawartość wgłębienia (zasobnika) przenieść do pojemnika,
-
po pobraniu wszystkich próbek pierwotnych, całość dokładnie wymieszać i napełnić opakowanie próbki końcowej,
-
próbkę trwale oznaczyć,
-
opakowanie zabezpieczyć, aby nie uległo uszkodzeniu podczas transportu.
Próbki glebowe nie powinny być pobierane:
-
na obrzeżach pola (do 5 m),
-
w miejscach po stogach i kopcach,
-
w rowach, bruzdach, kretowiskach i żwirowiskach,
-
w zagłębieniach i na ostrych wzniesieniach terenu.
Najbardziej odpowiednim okresem do pobierania próbek glebowych jest wiosna lub jesień, przed wysiewem nawozów.
Próbki glebowe badają Okręgowe Stacje Chemiczno-Rolnicze (OSCHR), będące państwowymi instytucjami z akredytowanymi laboratoriami. Badanie można również zlecić do Laboratorium Świętokrzyskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Modliszewicach, Oddział w Sandomierzu „Centrum Ogrodnicze” przy ul. Mokoszyńskiej 3, które również jest jednostką akredytowaną.
Rolnicy mogą pobierać próbki samodzielnie lub skorzystać z pomocy specjalistów OSCHR.
Marta Gil-Barańska
źródło: https://www.sodr.pl/main/aktualnosci/-Metodyka-wlasciwego-pobierania-probek-gleb-do-analiz-chemicznych/idn:3728
