Problem zmęczenia gleby jest szczególnie duży w uprawach sadowniczych, które stanowią większość areału w naszym regionie. Zmianę nasadzeń wśród sadowników warunkują głównie: warunki pogodowe, wymogi konsumencie, starzenie się drzew oraz choroby niszczące drzewa.
Sadownicy bardzo często sadzą drzewa w stanowiskach po wykarczowaniu wieloletnich sadów. Niestety takie miejsca nie mają zasobów w składniki pokarmowe, dodatkowo niewielu sadowników zdaje sobie sprawę, że takie stanowiska posiadają często szkodliwe patogeny i szkodniki.
Niedokładne usunięcie starych korzeni z gleby niesie za sobą ryzyko pozostawienia toksycznych związków. Stare pozostawione korzenie jabłoni w glebie wydzielają związek negatywnie wpływający na roślinność. Objawem, który świadczy o nieodpowiednim wyczyszczeniem pola z starych korzeni jest między innymi: karłowacenie, słabo rozwinięty system korzeniowy, zmniejszone owocowanie na nowych drzewach, skrócenie międzywęzli.
Najbardziej skutecznym sposobem na uniknięcie zmęczenia gleby jest zaprzestanie na kilka lat sadzenia tej samej uprawy na danym areale – NIESTETY jest to nie możliwe w większości sadowniczych przypadków.
Co mogą zrobić sadownicy, aby w jak najbardziej możliwy sposób ograniczyć skutki zmęczenia gleby?
Niżej przedstawiamy kilka zaleceń, które ograniczą zmęczenie gleby w sadach:
-
Należy dokładnie i starannie usunąć stare drzewa i korzenie.
-
Wykonać głęboką orkę.
-
Wysiać np. pszenicę ozimą lub gorczycę.
-
Wymiana ziemi w miejscach po wykopaniu drzew.
-
Przesunąć miejsce sadzenia nowych drzew w środek międzyrzędzia.
-
Wykonać analizę gleby przed posadzeniem nowego sadu.
-
Zastosować nawozy organiczne.
-
Nie sadzić drzew pestkowych po pestkowych, ziarnkowych po ziarnkowych.
Dodatkowo informuję, że na rynku Polskim od 2018 roku jest zarejestrowany skuteczny środek do odkażania gleby w uprawach sadowniczych, który zaleca się po wykarczowaniu sadu a przed posadzeniem nowego.
