Caleptirimerus baileyi jest roztoczem z rodziny szpecielowatych (Eriophyidae). Został on po raz pierwszy opisany w USA (Kalifornia). Agrofaga stwierdzono m.in. w Egipcie, Iranie, Nowej Zelandii i Turcji. W Polsce szkodnika znaleziono podczas badań prowadzonych w latach 1973-1975, głównie w zachodniej części kraju, w sadach jabłoniowych. Brak dalszych wykryć i trudno ustalić, czy występuje on obecnie w Polsce.
W krajach Unii Europejskiej C. baileyi nie podlega obowiązkowi zwalczania (niejest to agrofag kwarantannowy w UE).
Żywicielami szkodnika są jabłonie, chociaż w Iranie został stwierdzony też na pigwie.
Po spodniej stronie liści żerują białawe roztocze długości 0,15 mm o wydłużonym ciele, zaopatrzone w dwie pary odnóży. Identyfikacja do gatunku możliwa jest na podstawie analizy cech morfologicznych roztoczy pod dużym powiększeniem mikroskopu.
Przy licznym występowaniu szkodnik wywołuje brązowienie i ordzawienie liści, ordzawienie owoców, a nawet przedwczesne opadanie liści.
W Polsce, na stanowiskach, gdzie wykryto roztocza nie odnotowano wywoływania przez niego żadnych szkód. Komisja Europejska zleciła przeprowadzenie przez Europejski Urząd ds Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) kategoryzacji dla C. baileyi, której celem jest ustalenie, czy spełnia on kryteria potencjalnego agrofaga kwarantannowego dla UE.
Roztocze mogą być przenoszone na niewielki dystans z prądami powietrza, a na większy dystans szkodnik może rozprzestrzeniać się wraz z materiałem szkółkarskim i ciętymi gałęziami jabłoni
Przypadki wykrycia szkodnika w polskich sadach wskazują, że prawdopodobne jest jego zadomowienie się u nas. Trudno jednak powiedzieć, czy będzie on w stanie wywoływać jakieś szkody. Odłowienia chrząszczy na południu Europy wskazują na możliwości rozprzestrzeniania się z obszarów jego występowania. Trudno jednak określić, czy szkodnik jest w stanie zadomowić się na kontynencie europejskim i wywoływać szkody.